Vaak begint mama zijn met een wens op een klein wondertje. Maar wat er allemaal gebeurt vanaf het moment dat dat kleine wondertje zich voltooit, daar kan niemand je op voorbereiden. Het moederschap is een achtbaan waar je instapt zonder idee te hebben van alle loopings en vele ups en downs die je tijdens deze levenslange rit mee gaat maken. Eén ding tijdens dit ritje is zeker: elke (kersverse) mama doet haar stinkende best, dus waarom maken we het elkaar allemaal zo ontzettend moeilijk?!

The battle
Vanaf het moment dat je mama gaat worden begint het vergelijken, het commentaar en een soort van battle onder moeders. Why!?

Tijdens je zwangerschap
Het begint al als je zwanger bent waarbij je buik veelvuldig onder de loep wordt genomen door het publiek om je heen. Waarbij een ieder je graag verteld of je buik niet te groot/te klein is of wil weten of je wel of geen testen hebt laten doen en zo niet waarom dan niet, wat het wordt etc. Gewoon volstaan met de opmerking ‘mooie buik’ en de vraag ‘alles goed?’ is toch ook een optie?

De bevalling
Na een bevalling (de grootse prestatie die je ooit in je leven zal leveren) is het de vraag of je het met of zonder pijnmedicatie hebt gedaan en hoe lang het duurde. En sorry hoor, maar als iets niet nooit never vergeleken kan/mag worden is het wel een bevalling. Afhankelijk hoe close je bent met de kraamvrouw mag je uiteraard geïnteresseerd vragen hoe het was. Maar please geen veroordelende vragen of vergelijkingen. Het merendeel hiervan overkomt je en hier heb je zelf echt weinig over te zeggen.

(Borst)voeding?
Vervolgens de grote hamvraag geef je wel of geen borstvoeding. Enkel antwoorden met A of B volstaat ook hierbij (bijna) nooit. Waarom willen mensen die keuze toegelicht hebben?! Het is jouw keuze als mama en alleen daarom al is die goed. En als je dan (zoals in mijn geval) borstvoeding geeft is het wachten op het moment dat er wordt gevraagd ‘geef je nog steeds borstvoeding?’. En ja. ook daar ligt heel vaak een oordeel in besloten. Ik heb me voorgenomen deze vraag alleen nog maar met ja of nee te beantwoorden en een verdere uitleg ben ik niemand verschuldigd. Het enige wat ik namelijk doe is proberen zo goed mogelijk voor mijn kinderen te zorgen en dat behoeft geen commentaar.

Goed of fout
Mama’s maar ook buitenstaanders hebben een enorme drang om continu je kind en prestaties te vergelijken. Maar laten we even heel eerlijk zijn, het is onbelangrijk in welke kinderwagen je baby ligt. En of hij al zit of niet doet er ook niet toe. En of je kinderen merkkleding dragen of niet doet er eigenlijk ook niet toe. Daar waar de ene mama er plezier in beleeft haar kids er hip bij te laten lopen, kan het de andere mama niks interesseren. Voor al het voorstaande geldt: er is geen goed of fout.

Ook dat nog
En ook het ‘soort’ mama dat je bent, kan voeding zijn voor omstanders om zich ermee te bemoeien. Je hebt mama’s die me-time erg belangrijk vinden, die een maand na de bevalling alweer een festival meepakken of die de kids lekker bij opa en oma laten (logeren) zomaar of om lekker een weekend/weekje weg te gaan.

Andere uiterste is de mama die het liefst wordt ‘opgesloten’ met haar kids. Die mama zijn ervaart als het mooiste wat er bestaat, die liever haar kroost lekker bij zich houdt en het woord logeren liever niet gebruikt. En tussen deze twee uitersten zitten nog tal van andere ‘soorten’ die ieder voor zich de keuzes maken waar zij blij van worden. Ik ben zonder twijfel een mama die mama zijn euforisch vindt (ondanks slaapgebrek en alle andere ongemakken, maar daarover later meer). Voor mij is er echt niks mooiers dan mama zijn. En hoe idioot mijn omgeving dit soms ook vindt, laat mij lekker in mijn eigen waarde.

Ook de keuze van aantal uur werken, wijze van opvang en manier van opvoeden zijn zaken waar men zich graag ongevraagd tegenaan bemoeit of graag veroordelende vragen over stelt.

Leven en laten leven
Lieve mama’s, zullen we met zijn allen proberen om een beetje liever te zijn voor elkaar en laten we proberen ons niet of in ieder geval zo min mogelijk schuldig te maken aan de battle der kritische vragen en het oordelen over elkaar. Mama zijn is een voorrecht dat zonder oordelen en commentaar al uitdagend genoeg is en ik ben er heilig van overtuigd dat elke mama op haar eigen manier haar stinkende best doet. Dus geef wat vaker een complimentje of een helpende hand in plaats van commentaar en kritische vragen. Er is geen goed of fout, dus leven en laten leven: daar wordt iedere mama gelukkig van.

 

Lfs Annika