Nee dit gaat niet over hoe je je kind in slaap krijgt maar over alle slaapfases die ik als mama van 4 tot dusver heb mogen meemaken. Je zou denken met 3 kids en een 4de op komst dat ik niet zoveel om slaap geef. Gedeeltelijk klopt dat ook wel. Op 5/6 uur slaap kan ik aardig goed functioneren. Op de langere duur word ik daar alleen niet knapper en gezelliger van, maar dat is een heel ander verhaal.

Nr 1
Vroeger was ik zeker een avondmens. Laat naar bed was vaste prik. Geen probleem totdat je zwanger wordt. Tijdens de zwangerschap van nr 1 kwam ik er achter dat moeder natuur best wel brut is. Vooral die laatste weken van je zwangerschap slaap je echt ruk en dat terwijl je juist dan nog kan slapen. De grootste shock komt denk ik wel als je voor het eerst moeder wordt. Het is echt onvoorstelbaar hoe je op zo een minuscule hoeveelheid slaap kan blijven functioneren. Als ik voor mezelf spreek kan ik zeggen het went. Ik ben erachter gekomen dat als ik na een paar maanden een keer weer aaneengesloten kan slapen (een paar uur) ik best aardig overeind blijf. Na een jaar begreep nr 1 dat slapen best iets fijns is en dat gaf ons ook meer nachtrust. Zeker niet per direct, maar elke vooruitgang is mooi meegenomen.

Maar als je dan eindelijk weer gewend bent aan een nacht doorslapen en je moet ineens wel (meerdere keren) in de nacht eruit, voelt dit de dag erna echt als een hele slechte kater. Compleet gebroken, gedesoriënteerd sta je op en functioneren doe je amper nog. Gelukkig worden die nachten op den duur ook zeldzamer.

Nr 2
Tot je bedenkt dat nog zo een kleine frummel wel echt heel erg leuk zou zijn. Zeker weten staat hetgeen je net allemaal hebt gelezen dan niet meer helemaal scherp op je netvlies. En zo, voor je het weet begint het hele avontuur weer van voor af aan.

Gelukkig gaf nr 2 gaf de strijd om door te slapen pas na 3,5 jaar op. Ja bizar, 3,5 jaar lang elke nacht je bed uit. Om maar niet te spreken over het proces van in slaap vallen. De technieken die daarbij toegepast kunnen worden lijken wel eindeloos en ze werkten allemaal niet.

Nr 3
En in die tussentijd was ook nr 3 geboren want slaap hechtte ik toch geen waarde aan dus er kon er best nog eentje bij. Pas toen nr 3 in slaap moest gaan vallen zonder ons op de kamer hebben we dit voorbeeld gebruikt voor nr 2 en toen was dat proces ook eindeljk geregeld en dat gaf ons de mogelijkheid eerder aan de avond te beginnen en eerder naar bed te gaan. Uiteraard heb ik dat niet gedaan want als ik ergens slecht in ben, is het op tijd naar bed gaan.

Toen ik stopte met de BV van nr 3, sliep ik niet meer voor half 1/1 uur s nachts. Ik was zo gewend aan die late voeding dat het maanden heeft gekost om weer te ‘leren slapen’. Toen nr 3 eindelijk had ontdekt dat slapen best fijn is, ben ik overgegaan in standje "omdraaien en omvallen". Ik ging in m’n bed liggen draaide me om en sliep. Beste variant so far als je het mij vraagt

Nr 4
En toen werd ik zwanger van nr 4. Geen idee wat er is gebeurd maar ik val gewoon niet zomaar meer in slaap. Gewoon niet. Terwijl een beetje slaap een zwanger lijf goed doet en slapen nu het nog kan, zou ook wel heel fijn zijn. Maar nee, enkel tijdens het tweede en derde trimster viel ik op de bank ik slaap als alle kids rondliepen, hoe dan?

Als ik deze blog afrond ligt nr 4 naast me. Opnieuw zijn de nachten lang & de dagen daardoor soms zwaar, maar ik weet zeker ook deze vierde keer gaan we dit rocken.

Moraal van dit verhaal
1. slaap wanneer het kan &
2. iedere ouder heeft dit overleefd dus het gaat jou vast ook lukken!

 

Heb je aanvullingen? Laat een reactie achter.

 

Lfs Annika