Wat is dat toch met tijd? Het is een begrip dat nooit hetzelfde is. Hoe vaak hoor je wel niet 'geniet maar, de tijd vliegt voorbij'  of nog zo een klassieker 'waar blijft de tijd?' Uitgekauwd of niet het is zo ontzettend waar.

Eigenlijk begint het als je zwanger wil worden. Je hebt als je er aan begint geen idee hoeveel tijd dat kost (en helaas ook geen garanties dat het lukt). En dan ben je overtijd maar, dat betekent niets meer of minder dan te laat. Iets wat je in de tijd die komen gaat nog heel vaak gaat zijn. Maar je bent overtijd, dan is het wachten op het moment om een test te doen en kan de tijd je niet snel genoeg gaan. Hoeveel dagen moet je overtijd zijn voordat je kan testen? En hoeveel tijd kost het nu ook alweer voor je de uitslag van de test kan aflezen? Tijd voor een kreet van geluk, verbazing, ongeloof of blijdschap?! Of tijd voor (weer) een teleurstelling?

Wanneer je dan een eerste afspraak hebt ingepland bij de verloskundige kruipen de dagen voorbij en kijk je reikhalzend uit naar het moment dat het tijd is voor de eerste echo. De daaropvolgende afspraken lijken vaak lang te duren en het is deze eerste periode dat de tijd je juist niet snel genoeg kan gaan.

Tijd voor een eerste schopje, tijd voor een geslachtsonthulling, tijd voor de babykamer, tijd voor jezelf en voor elkaar.

En op het einde van de zwangerschap kan opnieuw de tijd je vaak niet snel genoeg gaan of het is misschien wel de laatste keer en wil je de tijd die nooit meer komen gaat nog even omarmen? Voor je het weet zijn de 9 maanden voorbij en is het tijd, tijd voor de mooiste ontmoeting van je leven.

En vanaf het moment dat je kindje wordt geboren krijgt tijd weer een volledig nieuwe betekenis. Waar sommige mama’s de tijd niet snel genoeg kan gaan en ze hun baby het liefst groot kijken, probeer ik elk moment te absorberen. Want ik weet inmiddels dat ze maar zo kort echt klein zijn. Dus zet ik het liefst de tijd even stil. Het is zeker niet de makkelijkste tijd. De nachten duren eindeloos en lijken soms maar niet voorbij te gaan. Het is de periode waar het contrast niet groter kan zijn tussen momenten waarop je wenst dat de tijd sneller gaat en aan de andere kant de tijd stil wil zetten.

En vanaf het moment dat je moeder bent geworden, komen er nog zoveel bijzondere tijden aan, waar je dan nog geen idee van hebt. Tijden vol verwondering, een eerste lachje, de eerste stapjes, een eerste kusje. Dat eerste jaar zijn er zoveel eerste keren. Maar ook tijd om afscheid te nemen van de eerste babykleertjes of van de co- sleeper naast je bed. Twee keer knipperen en het is alweer tijd voor de eerste verjaardag. Vooral de eerste jaren glipt de tijd daadwerkelijk als zand door je vingers.

Daarom koester ik de tijd met mijn kinderen. Ze vinden elkaar zeker niet altijd leuk (en ik ook niet) maar ik geniet van de tijd die er samen is. Ik koester de dagen met een gouden randje en vind mijzelf een bevoorrecht mens dat ik 4 mensjes mag begeleiden in een proces waar ze zich vormen tot een heel eigen persoon. Zo fantastisch om ze groter te zien worden en te zien wat de tijd met ze doet.

Die eerste jaren zijn heftig maar, ook zo uniek. Dus neem vooral die jaren even extra de tijd. Voor je het weet is het tijd om op te staan en je klaar te maken voor de eerste schooldag van je kind. Tijd om het handje los te laten op het schoolplein en te vertrouwen op de basis die met liefde is gelegd.

Als ik de kids een dag heb moeten missen, geef ik mezelf de tijd om me te laten overladen met kusjes, ze even vast te houden en hun geur op te snuiven. Mama zijn, mama worden, ik vind het oprecht het mooiste dat er is. Voor nu hou ik de jongste nog maar even extra goed vast. Voor je het weet is het een einde van een tijdperk waar ik nog niet klaar voor ben. De afgelopen 8 jaren was de mooiste tijd van mijn leven. Iets wat ik vooraf nooit had kunnen bedenken. Alweer 8 jaar ben ik moeder, waar blijft de tijd?

Lfs Annika